Wszystko co Pacjent powinien wiedzieć o Esperal (Disurfilam)

Informacje dla Pacjenta przed wykonaniem implementacji Disulfiramu WZF

Preparat Disulfiram do implantacji może być stosowany wyłącznie za zgodą pacjenta oraz pod warunkiem poinformowania go o zagrożeniach związanych ze spożyciem alkoholu w czasie stosowania leku, dlatego w poniższym dokumencie zgromadzono najważniejsze informacje związane z działaniem preparatu, sposobami jego stosowania, przeciwwskazaniami, możliwymi reakcjami po wypiciu alkoholu, działaniami niepożądanymi, powikłaniami po implantacji i konieczności podjęcia alternatywnego leczenia uzależnienia od alkoholu.

Disulfiram jest lekiem stosowanym jako leczenie wspomagające w leczeniu choroby alkoholowej, uzależnienia od alkoholu. Występuje w postaci jałowych tabletek do implantacji i tabletek doustnych. Disulfiram jest przeznaczony dla wybranych i współpracujących pacjentów, z zastosowaniem odpowiedniego leczenia wspomagającego np. terapii uzależnień. Leczenie choroby alkoholowej jest procesem wymagającym zastosowania jednocześnie kilku metod leczenia, takich jak: psychoterapia, leki zmniejszające chęć picia, terapia grupowa, techniki behawioralne. Lek DISULFIRAM WZF to 10 jałowych tabletek zapakowanych w fiolce, każda po 100mg czyli łącznie 1.0g. Tabletki w swoim składzie zawierają substancje pomocnicze: Chlorek Sodu, Mannitol, Makrogol 6000. Istnieją liczne alternatywne często skuteczniejsze, sposoby leczenia uzależnienia od alkoholu.

Zabieg wszycia Disulfiramu jest wykonywany przez chirurga w znieczuleniu miejscowym. Miejscem implantacji (wszycia) tabletek jest z wyboru pośladek, ale stosowane są także inne miejsca implantacji na wyraźne życzenie pacjenta. Chirurg wykonuje nacięcie skóry ok 7-10mm i narzędziem chirurgicznym umieszcza tabletki na głębokości około 6-7cm podpowięziowo w mięśniu. Ilość implantowanych tabletek zależy od masy pacjenta i wynosi 1tabletka/10kg masy ciała. Zabieg można powtórzyć po 8 miesiącach.

Wszywanie Disulfiramu (Esperalu) należy do metod awersyjnych leczenia alkoholizmu – oznacza to, że u pacjenta z wszytym Disulfiramem, wytwarza się lęk przed skutkami, które mogą pojawić się po napiciu się alkoholu. Techniki i terapie awersyjne nie są uznawane przez wielu wybitnych specjalistów, jednak są dozwolone i stosowane. Dlatego zaleca się, aby pacjent niezwłocznie po implantacji podjął kroki w celu rozpoczęcia leczenia choroby alkoholowej.

Przeciwwskazaniami do implantacji Disulfiramu są:

Nadwrażliwość na lek Disulfiram – Anticol, Antabus, Esperal i tiokarbaminiany, czyli substancje organiczne stosowane miedzy innymi w niektórych preparatach grzybobójczych. Stan upojenia alkoholowego, spożywanie napojów zawierających alkohol etylowy lub stosowanie preparatów zawierających alkohol w ciągu ostatnich 12 godzin przed zabiegiem. Stwierdzona niewydolność serca, choroba niedokrwienna serca, nadciśnienie tętnicze, uprzednio przebyta niewydolność obwodowa krążenia. Zaburzenia psychiczne, psychozy (z wyjątkiem przebytych ostrych psychoz alkoholowych), próby samobójcze w wywiadach.

W okresie leczenia Disulfiramem obowiązuje bezwzględny zakaz spożywania napojów alkoholowych. Spożycie alkoholu w trakcie stosowania Disulfiramu może powodować wystąpienie objawów zagrażających życiu. W przypadku spożycia alkoholu w organizmie dochodzi do wzrostu poziomu aldehydu octowego i występują objawy zatrucia, jest to tak zwana reakcja disulfiramowa, czyli zatrucie aldehydem octowym, ostra nietolerancja alkoholu. Reakcja organizmu występuje nawet po spożyciu minimalnej ilości alkoholu. Zaburzenie metabolizmu alkoholu w organizmie powstaje przez zahamowanie działania enzymu – dehydrogenazy aldehydowej, która normalnie utlenia aldehyd octowy (trujący związek) do mniej szkodliwego kwasu octowego. Kumulowanie się aldehydu octowego w organizmie może powodować: rozszerzenie naczyń (zaczerwienienie twarzy), spadek ciśnienia tętniczego, przyspieszone bicie serca, nadmierną potliwość, zaburzenia oddychania, duszność, nudności, wymioty, lęk. Objawy te mogą trwać nawet kilka godzin. Wystąpienie reakcji disulfiramowej może pogłębić stopień zaawansowania takich chorób jak: niewydolność nerek, wątroby, choroby układu oddechowego lub serca, cukrzycy, padaczki. Odnotowano zgony u pacjentów z wszytym Disulfiramem po wypiciu alkoholu.

Objawy nietolerancji alkoholu mogą wystąpić także po zastosowaniu płynów zawierających alkohol np. płyny do płukania jamy ustnej, sosy, ocet, syropy przeciwkaszlowe, środki rozgrzewające, płyny po goleniu i inne kosmetyki zawierające alkohol. Kontakt z organicznymi rozpuszczalnikami zawierającymi alkohol, aldehyd octowy, paraldehyd podczas stosowania disulfiramu może wywołać reakcję disulfiramową.

Stopień nasilenia objawów zależy od ilości spożytego etanolu; utrzymują się one zwykle przez 30-60 minut, a nawet przez kilka godzin. W ciężkich przypadkach, gdy stężenie alkoholu we krwi przekracza 125-150 mg/100 ml mogą pojawić się: niewydolność oddechowa, zaburzenia rytmu serca, zawał serca, niewydolność krążenia, utrata przytomności, drgawki, w sporadycznych przypadkach, gdy nie zostanie udzielona pomoc -zgon. Zazwyczaj po reakcji nietolerancji na alkohol, pacjent staje się senny i może spać przez kilkanaście godzin.

Interakcje Disulfiramu WZF z innymi lekami, działania niepożądane

Disulfiram może powodować nasilenie działania leków przeciwzakrzepowych w wyniku hamowania ich przemian enzymatycznych. Disulfiram nasila też działanie antypiryny, fenytoiny, chlordiazepoksydu i diazepamu poprzez hamowanie ich metabolizmu. Badania przeprowadzone na zwierzętach wskazują na podobny wpływ na metabolizm petydyny, morfiny i amfetaminy. Disulfiram hamuje reakcje utleniania i wydalanie ryfampicyny przez nerki. Jednoczesne stosowanie izoniazydu i disulfiramu może wpływać na czynność ośrodkowego układu nerwowego i wywoływać zawroty głowy, zaburzenia koordynacji ruchów, drażliwość, bezsenność. Metronidazol i disulfiram stosowane jednocześnie mogą wywołać stany dezorientacji i stany psychotyczne. Nie zaleca się równoczesnego stosowania tych leków. Disulfiram może przedłużać czas działania alfentanilu.

Po implantacji może wystąpić senność, nudności, wymioty, metaliczny posmak lub smak czosnku w ustach, przemijająca impotencja, pacjent może się łatwo męczyć. W rzadkich przypadkach odnotowywano reakcje psychotyczne, w tym stany depresyjne, paranoiczne, schizofrenię, manię. Odnotowywano skórne reakcje alergiczne, zapalenie nerwów obwodowych, uszkodzenie hepatocytów.

Informacje o powikłaniach zabiegu wszycia disulfiramu

Zabieg wszycia Disulfiramu jest narażony na powikłania, najczęstszym powikłaniem jest reakcja organizmu na ciało obce, jakim są tabletki Disulfiramu. Objawia się to obrzękiem okolicy wszycia i ewentualnym wyciekiem płynu surowiczego. Pacjent powinien natychmiast skontaktować się z lekarzem i w wielu przypadkach daje się stłumić reakcję na ciało obce. Rzadziej zdarza się zropienie rany po wszyciu związane z zakażeniem florą bakteryjną bytującą na skórze. Blizna po wszyciu może ulegać przemianie w tak zwany bliznowiec. Jest to rzadkie powikłanie niezależne od uchwytnych czynników, przyjmuje się, że jest wynikiem osobniczej skłonności. Innym notowanym powikłaniem jest uczulenie na Disulfiram objawiające się reakcją w miejscu wszycia i objawami ogólnymi jak świąd, wysypka, swędzenie skóry. Pacjent w przypadku wątpliwości i/lub powikłań powinien natychmiast skontaktować się z lekarzem.